Hoge Raad: Beperking proceskostenvergoeding voor no cure no pay-zaken is niet discriminerend

De beperkingen in de proceskostenvergoedingen die per 1 januari 2024 zijn ingevoerd in zaken over verkeersboetes, zijn niet discriminerend en ook niet in strijd met het EVRM. Dat oordeelt de strafkamer van de Hoge Raad. Het gaat om verkeersboetes die zijn opgelegd op grond van de Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften (WAHV), ook wel de Wet Mulder genoemd. Deze boetes worden afgedaan volgens het bestuursrecht en niet volgens het strafrecht. Net als bijvoorbeeld bij de WOZ-belasting zagen rechtsbijstandsverleners hierin een mooi verdienmodel. Op basis van no cure, no pay bieden zij aan bezwaar te maken. Wordt de betrokkene in het gelijk gesteld, dan kan hij een vergoeding krijgen voor de kosten die hij maakt om een professionele rechtsbijstandsverlener de bezwaar- of beroepsprocedure te laten voeren. Die vergoeding – meestal hoger dan de in redelijkheid gemaakte kosten – ga...